پیش از این دل بسته این بودم که بی گرفتار نگاه حرفه ای شدن، داستانی را بخوانم یا فیلمی را تماشا کنم. خب نشد و هر چه بیشتر گذشت بیشتر به فیلم یا داستان به چشم محصول ذهنی دیگر و امکانات آن نگریستم تا دریچه ای رو به حقیقت. هر چند هر روایتی همواره نگاهی به حقیقت زیسته فرد دارد و این باور، حقیقت بافته در روایت را برای من سوبژکتیو می کند. فیلم the wings of the dove بر اساس رمانی به همین نام از هنری جیمز است. داستانی است بدون پیچیدگی و به غایت روان در ستایش عشقی که بخشنده است و به طور مطلق نیک و تأکید بر آنکه نیکی اعتماد می سازد. این یادآوری مطلق انگاری لذت بخش است و آرامش می زاید. ورود شخصیت ها حساب شده است و کمک می کند هیچ جا داستان به اصطلاح نیفتد. قوت داستان در این است که فرای دیالوگ ها باید حس واقعی شخصیت ها را حدس زد.
