سوسن تسلیمی که تسلیم نشد و "زن یک فاحشه است."

دوستی داشتم که ایده جالبی داشت، صرف نظر از اینکه ایده مال خودش بود یا نه، میگفت:

 زن در جامعه فقط با نقش هایش تعریف می شود دختر بودن، خواهر بودن، همسر بودن و مادر بودن. تعریفی از زن بودن وجود ندارد.

او میگفت:

 زنِ تنها فاحشه شمرده می شود کسی که باید سریع تر در یکی از نقش هایش تعریف شود تا جامعه مصون بماند.

زن مجرد، زن مطلقه برای جامعه بالقوه موجودات شریری هستند. شاید بیشتر از هر کسی زنان شوهردار نگاه بدبینانه ای نسبت به این زنان داشته باشند. رفتار جامعه مردان هم در مقابل این دسته خیلی اوقات احترام آمیز نیست و گاهی تهدید کننده است. مردی که نمی خواهد شریکی برای زندگیش داشته باشد این دسته را ابژه های جنسی می داند. درصورتی که اگر یک مرد به عنوان دوست پسر یا شوهر کنار آنها باشد، مردان در نزدیک شدن به این زنان جانب احتیاط را نگه می دارند. این نگاه خیلی واضح جنس دوم بودن زن را در جامعه نشان می دهد. زن هویت مستقلی در جامعه ندارد.

--------------------

بی بی سی فارسی ویدئوهای خوبی به عنوان اتوبیوگرافی از طیف هنرمند می سازد. برای من هر ویدئو حس و حال یا لااقل جمله ای به یادگار می گذارد. "من کار خلاقه می کنم گاهی خوب می شود و گاهی نه." این جمله ای است که سوسن تسلیمی در مورد خودش گفت و چقدر بر جان من نشست. او بعد از جدایی اش از داریوش فرهنگ و مهاجرتش به سوئد تنها ادامه داد و خودش را در تئاتر معنا کرد. بی اینکه حاشیه ای از خودش به جا بگذارد. چهره اش نشان می دهد که چقدر سخت گذشته. غربت، تنهایی و فشار تعهد کار خلاقانه هنری کردن. او را با گلشیفته فراهانی مقایسه کنید. گلشیفته ای که گاهی مصداق مفهوم مدرن مالکیت زن بر بدنش شمرده می شود. به نظر من سوسن تسلیمی بیشتر استحقاق دارد که زنی شمرده شود که در پی هویت مستقل زنانه اش هست.